BOŻE...JAKI ON MA PIĘKNY UŚMIECH

  
                                                                ***Marco Reus***

Gdy szedłem w stronę szatni poczułem gdy ktoś wpada na mnie od tyłu. Odwróciłem się i zobaczyłem małą dziewczynkę. Patrzała na mnie swoimi dużymi oczkami i uśmiechała się. Bardzo lubię dzieci, chwile które spędzam z moim siostrzeńcem Nico są dla mnie jednym z najszczęśliwszych momentów w życiu. One mają taką wyobraźnie i pełno energii...nawet ja, zawodowy piłkarz przy nich wymiękam. Przykucnąłem i uśmiechnąłem się do niej.

-Dzień dobly- przywitała się po polsku. Jestem Majka.- zaśmiała się i podała mi rękę.
-Dzień dobry-odpowiedziałem ( dobrze,że mam rodzinę w Polsce, przynajmniej w jakimś stopniu potrafię się dogadać z Polakami)  i odwzajemniłem jej gest. A co Ty tu robisz sama bez rodziców? Może poszukamy mamy bo na pewno się martwi o Ciebie?
-Stojem telaz a Mama idzie tam- wskazała ręką na kobietę idącą w naszym kierunku.

Gdy ją ujrzałem odebrało mi mowę. Wyglądała nieziemsko. Ciemne długie włosy opadały na jej ramiona. Nie potrafiłem oderwać od niej wzroku. Wolnym krokiem zbliżała się do nas. Widziałem jaka była zdyszana, pewnie dlatego, że biegła za swoją córką.

-Majka, nie ładnie tak uciekać Mamie- uśmiechnęła się do niej, zabrała ją na ręce i pogroziła palcem. Mała nie bardzo się tym przejęła i mocno uścisnęła swoją rodzicielkę.
-Cześć. Przepraszam bardzo za Moją córkę-tym razem swoje słowa skierowała w Moja stronę.  Czasem z niej jest taki Łobuz, że trzeba mieć oczy do około głowy, żeby nie stracić z niej wzroku.

Na początku zaniemówiłem. Dalej byłem pod wrażeniem. Dawno nie widziałem tak ładnej a zarazem skromnej dziewczyny. Dopiero po chwili odpowiedziałem
-...Cześć. Nic nie szkodzi. Gratuluję córki, na pewno Pani się z nią nie nudzi- zaśmiałem się a ona razem ze mną.

UŚMIECH MARCO

Chciałem zostać z nią dłużej i poznać ją lepiej...niestety nie mogłem...siła wyższa.Popatrzałem na zegarek i zobaczyłem, że do meczu zostało 30 minut. Jak się spóźnię to Klopp mnie zabije. Ze smutkiem w głosie pożegnałem się z nowa poznaną dziewczyną i udałem się do szatni. Przed drzwiami obejrzałem się jeszcze przez ramie...niestety pięknej nieznajomej już nie było.

*** Aśka***

Wiedziałam, że moja córka coś wykombinuje...jak to ona. Gdy straciłam ją z oczu zaczęłam biegnąć szybciej. Zatrzymałam się za zakrętem i zobaczyłam ze Majka rozmawia z Marco Reusem...tak nie myliłam się to był Reus. Zaczęłam iść w ich kierunku. Piłkarz z numerem 11 na koszulce był jednym z moich ulubionych zawodników. Od zawsze chciałam się z nim spotkać, niestety nie było mi to dane. Zabrałam Maje na ręce i przywitałam się z nim. Widziałam jak się uśmiecha. Boże..jaki on ma piękny uśmiech- pomyślałam i uśmiechnęłam się do siebie.Patrzył na mnie jakoś dziwnie i dopiero po chwili odpowiedział. Może byłam gdzieś brudna albo po prostu pierwszy raz zobaczył takiego stwora jak ja- zaśmiałam się w duchu.

Niestety długo nie mogłam patrzeć na ten uśmiech. Myślałam, że zamienię z nim parę zdań ale spojrzał na mnie i się pożegnał. Wydawało mi się, że posmutniał...nie..to nie możliwe, nie miał powodu-pomyślałam i udałam się z Majka w stronę wejścia na trybuny bo zapewne Ewa z Sarą już na nas czekają.

___________________________________________________________________________________

 Jest i dwójeczka ^^ To dzięki Waszym komentarzom , za które bardzo i to bardzo dziękuje tak szybko pojawił się następny rozdział. Oceńcie go sami. Szczere komentarze zawsze mile widziane^^

Jeśli Wam się historia spodobała polećcie ją innym :) Im Was więcej będzie tym będę miała lepszą motywację. Jeszcze raz dziękuje <3 

Może następny rozdział gdy będzie 8-9 Waszych komentarzy?:) Liczę na Was :*

P.S Widzieliście wtorkowy mecz? Ledwo przeżyłam, takie emocje :P Ale najważniejsze,że nasze Pszczółki są w Półfinale Pucharu Niemiec  :*

A tutaj piękny gol Sebastiana Kehla na wagę awansu ^^

http://sport.tvp.pl/19566737/puchar-niemiec-borussia-dortmund-hoffenheim-32-gol-kehla

Buziaczki :**